20.9.2011

Οικονομία

Επιστροφή στο… ευρώ

Διαβάστε επίσης

» Η επικίνδυνη απομάκρυνση από την Ευρώπη

Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

» Η πονηρή και η δημοκρατική νοοτροπία των Ελλήνων

Δημοσθένης Κυριαζής

» Η Δύση επανέρχεται στα καλά νέα…

Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

» Ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο

Δημήτρης Καμάρας

» Το ευρώ έγινε 15 ετών…

Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος

Επιστροφή στο… ευρώ

Δεν υπάρχει χειρότερη ενέργεια για τη χώρα σου, από τον εξευτελισμό της. Αν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ήθελε το Μνημόνιο και τα λεφτά του, ας μην πήγαινε ώς εκεί. Κι αν δεν του άρεσαν οι όροι και οι προϋποθέσεις εκτέλεσης της συμφωνίας, έστω όταν κατάλαβε σε τι είχε εμπλακεί και εμπλέξει τη χώρα, ας την κατήγγελλε. Αν πίστευε ότι το κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε όσα του ζητούν οι διεθνείς πιστωτές μας, ας εξεδήλωνε την αθέτηση πληρωμών.

Ο κ. Παπανδρέου και η θλιβερή ομάδα διακυβέρνησης δεν είχαν σχέδιο διακυβέρνησης αυτής της χώρας. Αποκάλεσαν την πολιτικώς ωχρή και παραιτημένη κυβέρνηση Καραμανλή τη “χειρότερη μεταπολεμικά” και πίστεψαν όσα έλεγαν. Φώναξαν πως “λεφτά υπάρχουν”, για να διαπιστώσουν ότι λεφτά “υπήρξαν”, δεν ήταν δικά μας και κάποιοι πιστεύουν ότι δεν ήσαν μόνοι όταν τα έτρωγαν. Θλιβερή κυβέρνηση σε μια θλιβερή χώρα.

Γιατί, και αυτό συνοδεύει όσες άλλες αλήθειες κι αν πείτε, ένα πολύ σημαντικό τμήμα του πληθυσμού ποτέ δεν αμφισβήτησε πραγματικά την πολιτική που ακολουθούν, χρόνια τώρα, τα δύο μεγάλα κόμματα. Η γιγάντωση του κράτους, η συντήρηση της σπατάλης, η προστασία των κλεπτών, η κατοχύρωση των φοροφυγάδων και η παροχή πρόσθετων πόρων στους ψηφοφόρους έφεραν τα πράγματα στο σημείο μηδέν.

Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα; Η ψήφιση του προϋπολογισμού μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου αποτελεί σοφή πράξη. Αποτελεί παλαιότερη υπόδειξη και μπορεί να ενισχύσει την εικόνα της Ελλάδας, τώρα που ολοκληρώνονται οι διαδικασίες συμμετοχής στη μεγάλη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.

Θα έχει προηγηθεί η ψήφιση ενός ακόμη φορολογικού νόμου, από τον οποίο θα προκύπτει ένας γραμμένος συμβιβασμός μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Αν και στα δύο αυτά νομοθετήματα υπάρξει αποδοχή από μια ευρεία πλειοψηφία, τότε και μόνον τότε θα μπορούμε να είμαστε ήσυχοι ότι θα υλοποιηθεί η συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Μην ξεχνάμε ότι μετά το πρώτο πακέτο βοηθείας με το Μνημόνιο, τον Μάιο 2010, τον Ιούλιο 2011 προστέθηκε ένα δεύτερο πακέτο όμοιου ύψους. Και τα δύο είχαν σαφέστατες προϋποθέσεις. Αν αυτές πραγματοποιηθούν, τα δύο τρίτα του τρέχοντος δημοσίου χρέους θα έχουν ρυθμιστεί και δεν θα αποτελούν, πλέον, κίνδυνο για την Ευρωζώνη και τις αγορές κεφαλαίου. Ενα μεγάλο μέρος θα έχει περάσει στους ώμους των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Κι ένα άλλο μεγάλο μέρος θα έχει ρυθμιστεί με την εγγύηση των Ευρωπαίων και διεθνών επενδυτών σε ομόλογα.

Τι θα απογίνει το υπόλοιπο τμήμα του χρέους. Ενα μεγάλο μέρος του βρίσκεται στα βιβλία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και θα μείνει εκεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και θα περιοριστεί μετά την ανταλλαγή ομολόγων που θα κάνουν οι ελληνικές τράπεζες στο πλαίσιο του σχεδίου PSI και της συμμετοχής των ιδιωτών. Ενα ακόμη σημαντικό τμήμα χρέους βρίσκεται στο χαρτοφυλάκιο των ασφαλιστικών Ταμείων και θα συμμετάσχει στην ανταλλαγή εκτός από κάποιες θλιβερές εξαιρέσεις, που αναμένεται να ανατραπούν.

Ενα άλλο μέρος, αγνώστου μεγέθους, σίγουρα όμως όχι πολύ σημαντικού, βρίσκεται στα χέρια όσων έχουν «αγοράσει» τον κίνδυνο πτώχευσης της Ελλάδας εκ του ασφαλούς. Πράγματι, τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν στους αμέσως επόμενους μήνες πωλούνται, εδώ και αρκετό καιρό, σε εξευτελιστικές τιμές. Αν όμως, τελικά, η Ελλάδα διασωθεί, οι ιδιόρρυθμοι αυτοί επενδυτές αναμένουν ότι θα πληρωθούν στο άρτιο την αξία των τίτλων τους. Ετσι, ένα ομόλογο που “αξίζει” σήμερα 55 σεντς, μπορεί να πάρει πίσω 98 σεντς μέσα σε λίγους μήνες!

Αν συνεργαστούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, προκειμένου να κρατήσουν την Ελλάδα εντός ευρώ, θα πρέπει να εμποδιστεί η ανταμοιβή όσων απέφυγαν, με την προφανή αυτή σκέψη, την επιχειρούμενη ανταλλαγή ομολόγων. Η Ελλάδα συζητά, τούτη και τις επόμενες εβδομάδες, την παραμονή της στη νομισματική ένωση και το ευρώ. Θα πρέπει να πάρει όσα μέτρα χρειαστούν και να τιμωρήσει όσους καθυστερούν, εμποδίζουν ή κερδοσκοπούν εις βάρος της.

Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή, 13.9.2011

blog comments powered by Disqus

Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου

Μπάμπης ΠαπαδημητρίουΟ Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Παρίσι. Στο παρελθόν συνεργάστηκε με το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, την Τράπεζα της Ελλάδος και μεγάλες εμπορικές τράπεζες. Εργάζεται στην Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».

» Θέματα

"αγανακτισμένοι" crisis Egypt Goldman Sachs greece politics PSI Syria αγορές ΑΕΠ Αθήνα αλλαγές αλλαγή ανάπτυξη Ανδρέας Παπανδρέου ανεργία αντιπολίτευση αξίες Απεργία Αραβικές Χώρες Αριστερά Βενιζέλος Βερολίνο βιομηχανία Βουλή Βρυξέλλες Γερμανία Γιώργος Παπανδρέου γραφειοκρατία γυναίκες ΔΗΜΑΡ Δημοκρατία δημόσιο Δημοσιογραφία Δημοσιογράφοι δημόσιος τομέας δημοσκοπήσεις δημοψήφισμα διαδίκτυο διακυβέρνηση διαρθρωτικές αλλαγές διατροφή διαφήμιση διαφθορά διεθνή διεθνής οικονομία ΔΝΤ δραχμή ΕΕ εκλογές Ελλάδα έλλειμμα Ελληνες ελληνική οικονομία εξουσία ΕΟΚ επενδύσεις Επικοινωνία επιχειρηματικότητα επιχειρήσεις εργασία ευρώ Ευρωζώνη Ευρωπαϊκή Ενωση Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ευρώπη Εφημερίδες ηγεσία ΗΠΑ Ισπανία καθημερινότητα καπιταλισμός Καραμανλής κατανάλωση κεντροδεξιά Κίνα ΚΚΕ Κοινωνία κόμματα κομματισμός κουλτούρα κούρεμα κράτος κρίση κυβέρνηση λαϊκισμός Λιβύη λιτότητα Λουκάς Παπαδήμος μάνατζμεντ Μέρκελ Μέσα Ενημέρωσης μεταρρυθμίσεις ΜΜΕ Μνημόνιο μουσική ΝΔ Νέα Δημοκρατία νοοτροπία οικονομία οικονομική θεωρία οικονομική κρίση οικονομική πολιτική ΟΟΣΑ παγκοσμιοποίηση παιδεία Παπαδήμος Παπανδρέου παραγωγή ΠΑΣΟΚ ποιότητα ζωής πολίτες πολιτικά κόμματα πολιτική πολιτικοί πολιτικός λόγος πολιτισμός πρωθυπουργός πτώχευση Σαμαράς Σημίτης συναίνεση Συνδικαλισμός συνείδηση συνεργασία Σύνοδος Κορυφής Σύνταγμα Συρία ΣΥΡΙΖΑ τέχνη τεχνολογία τηλεόραση τράπεζες τρόικα Τσίπρας υγεία φιλελευθερισμός φτώχεια χρεοκοπία χρέος χρηματιστήρια ψηφιακή τεχνολογία